سيستم هاي خودكار هواشناسي، ضمن جمع آوري سريع و دقيق اطلاعات مختلف مانند دماي هوا، سرعت باد، جهت باد، طول شبانه روز، تشعشع خورشيد، سنجش آلودگي هوا، مقدار بارش برف و باران، چگالي برف، مقدار تبخير، رطوبت هوا و تمامي اطلاعات مرتبط با شرايط جوي را در خود ذخيره و به نقاط از پيش تعيين شده مخابره و ارسال مي نمايند، اين اطلاعات نقش عمده اي در برنامه هاي تحقيقاتي و عملياتي ايفا كرده و بعنوان داده هاي اوليه در پردازش ها و معادلات مختف بكار مي روند و علاوه بر اين بعنوان ابزار اصلي در جهت اطلاع رساني صحيح در بخش هاي مختلف از جمله ناوبري، پيش بيني وضع هوا، صنعت، كشاورزي، اقليم، شهرسازي و بسياري موارد ديگر كاربرد دارند. دسترسي سريع و لحظه اي به اطلاعات وعدم نياز به نيروي انساني باعث بكارگيري بيشتر اين ايستگاه ها شده است اين سيستمها مجموعه اي از تجهيزات الكترونيكي – مخابراتي باهوش و قابل برنامه ريزي مي باشند كه بر اساس پروتكل هاي استاندارد در ساخت و سازهاي الكترونيكي، طراحي و ساخته شده اند. آنها ضمن آنكه مي توانند بصورت قائم به خود بكار گرفته شوند، امكان اتصال به سيستم هاي كنترل مركزي سوپروايزري (SCADA) را نيز در جهت گسترش سيستم فراهم مي آورند. بديهي است امكانات موجود در سيستم هاي اسكادا بخصوص در لايه ارتباطات و شبكه هاي اطلاعاتي (LAN ، اينترنت و …)، امكان قرار گرفتن آنها را در سيستم هاي مديريت اطلاعات (MIS)، كنترل توليد بر اساس آمار، (SPC) تعمير و نگهداري مركزي (PM) و كنترل بهره وري فراهم مي آورند.طراحي و تعيين رژيم هاي هيدرولوژيكي و بيلان آبي، سيستم هاي يكپارچه مديريت منابع آبي، سيستم هاي اطلاعاتي به منظور كمك به فرآيند برنامه ريزي منابع آبي، مدلسازي هيدرولوژي و تجزيه و تحليل داده ها در برنامه ريزي هاي ماهانه،فصلي و سالانه منطقه از دلائل بكارگيري اين سيستم ها در مديريت هاي جديد مي باشد. واقعيت بنيادي اينست كه روابط حاكم بر فرآيندهاي هواشناسي خطي نيست و ارائه مدل هاي خطي صرفاً نوعي ساده سازير مي باشد ولي با استفاده از اطلاعات بدست آمده از سيستم هاي خودكار هواشناسي مقادير واقعي و مدلهاي مبتني بر اطلاعات و پردازش دقيق آنها به دست مي آيد.